Viševektorni autošovinizam utvara i Gmaza
1 min read
Vojin Grubač
Piše: Vojin Grubač
Jako često, godinama, socijalnim mrežama kruže zapaljivi govori Mila Đukanovića iz perioda devedesetih, kada je bio ultrasrpski nacionalista, gdje se u retorici i porukama jasno ocrtavaju elementi netrpeljivosti i isključivosti prema drugim narodima i religijama.
Slične govore “velikosrpskog tipa” imali smo i od drugih aktera mraka i tame toga perioda koji su potom “premetnuli”: Vuka Draškovića, Novaka Kilibarde, …, ali i mnogobrojne uskoprčene “sitne boranije” iz vrha DPS-a i tzv. “dukljanskih krugova” u Crnoj Gori
Te “sitne boranije”, nekada “velikosrpske” kojoj je groš cijena a koja je u sebi nosila, i sada nosi: duhovnu pustoš, vrisak neprincipjelnosti i nestalnosti, kao i merkantilnost kojoj granica nema.
Šteta koju su kolektivno donijeli narodu u periodu od tridesetak godina je nemjerljiva.
Tu štetu donose i sada, takođe s bljutavih i ogavnih šovinističkih pozicija, samo što im je vektor šovinizma suprotnog pravca.
Ako bi ih namah preveli u vitualne prostore, dali im mitraljeze i poslali nazad u prošlost, oni bi sa velikim zadovoljstvom pobili odabrane: prvo pucali sebi u čelo, a potom satrli okruženje i sve svoje sledbenike pljunuvši im na trup.
Sigurno bi odlučno pljunuli na svoj premrtvi politički trup, kao i leševe sljedbenika, a ne bi bilo čudno i da ejakuliraju od zadovoljstva i sreće, te dostignu viši stepen satanističkog blaženstva.
Zbog čega se to dešava, a dešavaće se i dalje?
Vjerovatno u slučajevima kada: iskompleksirani i nezreli, nevaspitani likovi opijeni umišljenom početnom ili periodičnom slavom osjete kako im narod, koji ih je cijenio, počinje polako okretati leđa.
Tu se pojavljuje, sociolozima jako poznat, problem povrijeđenosti “liderske” i personalne političke sujete.
Povrijeđena “liderska sujeta” je, vjerovatno, jedna od najvećih opasnosti za društvo i narod jer ona u sebi nosi strašnu rušilačku silu koja zakonomjerno prelazi u obneviđelost a potom perverziju i zločin.
Oni za sobom u provaliju obavezno povuku i svoje blisko okruženje, praveći od svite “prokletu gomilu”!
Ipak, svim tim opskurnim likovima zajednički su neki imenitelji.
Naime, povrijeđena sujeta ih je “natjerala silom očaja” na čudovišnu merkantilnost: da temeljno pljačkaju narod “kojem pripadaju”, u domenu koji im je na dohvatu “šestog prsta”, uzimaju hrpe novca od vampira drugih naroda (iz okruženja i daljeg inostranstva)- kojima se sviđa njihovo retoričko čerečenje “sopstvenog naroda”- gdje se tokom vremena svojski trude da tom narodu i dušu uzmu.
Zato nije ni čudo što su istovremeno pljačkali i gnobili narod, iživljavali se po maksimumu, ne skrivajući da im to donosi zadovoljstvo svojstveno morbidnim kasapima pomračenog uma, što u stvari i jesu u konačnoj varijanti svoje izopačene ličnosti.
Osim toga, ovi likovi su prolazili etape u kojima su bili perjanice svih mogućih šovinizama koji postoje na Balkanu, što je nevjerovatno!
I to, podržavajući i podgrijavajući šovinističke ideje koje tavore, bar jednim djelićem, unutar svakog naroda u okruženju.
Jednostavno rečeno, oni su bili, a i sada su, otrovni šovinistički začin svakoj netrpeljivosti i mržnji koja je usmjerena protiv naroda kojem greškom pripadaju, a ne pripadaju mu odavno, očito!
Takvi likovi nemaju naciju u kojoj bi je mogli jasno identifikovati.
Takvima se mora priznati nova nacija, unikatna i orginalna, u kojoj bi obitavali i valjali se u svoj svojoj nečistoći i vonju!
Recimo, nacija Monstruma? Ili čovjekolikih Gmaza?
Nacija svih onih tumarajućih i iskompleksiranih: odmetnutih od logike i zdravog smisla, primitivnih u instinktima, amoralnih i zabludjelih u svojoj raspuklosti mozga.
I sve to, na slabašnim temeljima koji se neumitno urušavaju, sve do trena kada se tako nadobudni i nesretni pretvaraju u strašljive tvari koji ne umiju čestito odglumiti odsustvo bespokojstva za svoju jadnu sudbinu koja je davno zacrtana i od koje se pobjeći ne može.
Naime, ko ih je “rukama vajao od plastelina”, davajući im razne “zastrašujuće oblike Kvazimoda”, taj će ih na koncu pretvoriti u grudvicu i tu amorfnu masu baciti iza sebe u ništavilo.
Sve će to propratiti šok, potom iznenadni aplauz i oduševljenje napaćenih, koji su gnobljeni od strane temeljno bolesnih likova čije je svojstvo bilo da”malo šta znaju, a puno mogu”.
A sve je prolazno. Ima svoj početak i kraj.
I sve dolazi po zaslugama, po tragovima!
Sledeci Vuk Draskovic i Kilibarda je Mandic
Bravo Vojine .Pravo u centar .Sta ljude tjera da urlaju o svom srpstvu, a onda se prebace u najvece protivnike .Primjeri Djukanovica , Kilibarde ,Draskovica , Boskovica , Papovica , Canka … su naucno proucavanje . To su ljudi od cijeg srpstva se nije moglo zivjeti , dabi dosli u situaciju da se od njihove srbomrznje ne moze zivjeti .Mnogo je takvih, treba se cuvati onih koji suvise urlicu o srpstvu .U jednom momentu ce promijeniti plocu .
U svom poslednjem intrvjuu Višnja Pavelić poglavnikova kćer je izjavila : “Titovi komunisti nisu htjeli napraviti atentat na mog oca Antu Pavelića. Oni su htjeli izručenje. Ali tu je bilo svega, s Maksom Luburićem, koji je bio luđak, umno bolestan čovjek.” Aludirajući na hercegovačko poreklo i srpske korene iz Pive Vjekoslava Maksa Luburića Višnja Pavelić, gledajući u kameru i reditelja Jakova Sedlara, rekla je: “Vi ste iz Dalmacije. A ono je Hercegovina. I to su strašne stvari. On je ubijao ljude. Njega nitko nije mogao kontrolirati. Nije tati bilo lako.”
Na obalama gradova Dunava i Save poniklo je tačno 13 Srba generala Domobranstva i ustaške vojnice, o čemu je pisala i domaća štampa.
Navedite i njihova imena uz Maksa Luburića čiji su preci generacijama katolici, potonji Hrvati, za razliku od ovih 13 generala.
HPC u NDH pravno je u Zagrebu opsluživao jedan beogradski advokat takođe pravoslavni Srbin, ponovo sa obale Dunava.
Kažite nešto o tome, o austrofilstvu u Srba Slovena Podunavlja i Posavine koje je i rodilo konvertitstvo u katolicizam i rasnu mržnju Slovena Slavonije, Zagorja, Podravine i Žumberka inače sklonih germanizaciji, čiji pojedini ideolozi i vođe su već i imali germanizovana imena ili prezimena.
Ovo je korjen ustaštva kao nacizma Balkana, odnosno rasne mržnje Hrvata prema Srbima Vlasima (dominantno Iliro-tračanima od Banije i Korduna pa do Crne Gore), koji su u sprezi sa Vatikanom mobilisali i katolike bivše Srbe Dalmacije i Zapadne Hercegovine.
Luburićevi preci generacijama su katolici koji žive u Zapadnoj Hercegovini a ne Pivljani, i nisu dokaz konvertitstva i ustaštva Crnogoraca koliko ni od naroda masovno prezreni i odbačeni Štedimlija i Drljević.
Okanite se tabloidno-botovskog sijanja rasne mržnje prema izvornim Srbima violentnim Dinarcima – Crnogorcima, Brđanima i Hercegovcima, koji su kroz vijekove naselili i veći dio Srbije, Bosne i Vojne Krajine, a koje vaš podunavski senzibilitet udružen sa bugaraštvom šopluka ne podnosi.
*Bečko-podunavski senzibilitet obrenovićke Srbije udružen sa bugaraštvom šopluka u koji ih je Beč i gurao, i koji se savšeno strateški uklapa sa bečkim posavsko podunavskim austrofilstvom Srba Prečana, oficira AU monarhije a zatim i domobranstva, ustaške vojnice i tamošnjih partizana komunista, zajedno sa crnogorskim komunistima koji su navodno obnavljali crnogorsku državnost raskopavajući vrh Lovćena koji je i stvorio tu državnost.
Luburići iz zapadne Hercegovine nemaju veze s Luburićima iz Pive, identično prezime je najvjerovatnije slučajnost. Zapadna Hercegovina je katolicizirana neposredno nakon urušavanja nemanjićke Srbije, a ne u novije doba. Ti ljudi su većinom minimum 25 generacija katolici, iako zaista vode porijeklo od pravoslavnih Srba, jer je nekad cijela Hercegovina bila pravoslavna, za razliku od srednje Bosne, gdje su krstjani i katolici imali veliku brojčanu nadmoć do osmanske invazije.
@lulius apsolutno tačno, međutim to je nemoguće objasniti Bokanovom pulenu Rakoviću koji u svojem “kapitalnom naučnom” djelu ustaštvo svaljuje na Crnogorce i Hercegovce, tj. nepostojeće konvertitstvo vijekovima pravoslavnih Srba Dinaraca.
Da stvar bude gora po njega i ideološke sljedbenike mu, ne postoji niti jedno ustaški ime vezano za staru Crnu Goru četiri nahije, ali je sve vješto iskorišteno za denunciranje MCP u okviru SPC i Zdravka Krivokapića.
Jedan ovakav lični poraz i književni promašaj biće razlog kapricioznog inaćenja i insistiranja na toj istorijskoj “istini” autora i njegovih poštovalaca za potrebe dnevne politike.
Padom pod Turke sredinom druge polovine 15. vijeka, stanovništvo Hercegovine se razbježalo i prorijedilo. Prvi turski popisi u Hercegovini (god. 1468./69., potom 1475.-75. i 1519.) pokazuju da se stanovništvo Srbi i Vlasi zadržalo samo u brdskim selima. Od pada pod Turke pa do sredine 19. vijeka Hercegovina je bila gotovo potpuno odsječena od društvenih, kulturnih i političkih zbivanja u drugim evropskim zemljama. Hrišćani su bili obespravljeni, a crkve i manastire koji su preostali nakon rušenja u osvajačkim pohodima Turci su porušili 1563. Otada pa do sredine 19. vijeka zapadno od Neretve nije bilo ni jedne crkve ni manastira. Godine 1846 godine počinje izradnja samostana u Širokom Brijegu i to u okviru akcije Vatikanske kongregacije za propagandu vjere u ovom prirodno najsiromašnijem-gladnom dijelu Evrope i uopšte nekadašnje SFRJ. U Zapadnoj Hercegovini ne postoji ni jedna katolička crkva starija od samostana u Širokom Brijegu. Iznad Ljubuškog odakle je Luburić postoje ostaci iz predotomanskog perioda velelepnog pravoslavnog manastira posvećenog arhanđelu Mihailu.
Dobar tekst. Egoizam je katastrofalan za sve a posebno na kraju za nosioce tog svojstva.
Kako siju tako će požnjeti na kraju.