Tražili ste Tomos – dobili ste Potvrdu da nijeste pravoslavci!

Vidovdanska besjeda Bećira Vukovića u Manastiru Đurđevi Stupovi, 28.06.2019. godine.

Tekst besjede prenosimo u cjelini:

Preosvećeni vladiko Joanikije, časni oci, braćo pjesnici, Brđani, Vasojevići, Staroercegovci, Raščani,

Čujem još britki glas vladike Joanikija na Trojičindan u Podgorici – riječi Zavjeta da ćemo braniti crkvu, od zla domaćega.

U godini kada Srpska pravoslavna crkva slavi 800 godina postojanja, nad Mitropolijom crnogorskom, čuvarkom njenog trona, nad Lovćenskim Raspećem, nadnijeli se oblakovi, kao na crni petak. Opet čujemo vapaje utamničenog vladike Rada: “Provedri mi iznad Gore Crne”.

Davno, prije 630 godina, iz Jerusalima, Caru Kosovskome, dolećelo je Pismo od Bogorodice. Majka Božija pita Cara Laza, čestito koleno, kojem će se privoleti carstvu: zemaljskome, ili nebeskome. Car volede carstvu nebeskome.

I, zaista, uoči Vidovdana, na 800 godišnjicu Srpske crkve, evo i druge Knjiga sa Istoka, ovoga puta iz Carigrada, od Vaseljenskog Patrijarha.

Vaseljenski Patrijarh jasno piše crnogorskim ateistima i sektašima, da je Mitropolija crnogorska jedina kanonska pravoslavna jurisdikcija u Crnoj Gori, pod nadležnošću Visokopreosvećeog Mitropolita crnogorskog Amfilohija, jerarha Najsvetije Crkve Srpske. Crkva crnogorska nikad nije bila autokefalna.

Pismo Vaseljenskog Patrijarha crnogorskim sektašima, bogato je sa više strana. Patrijarh kaže: “… a sadašnja takozvana Pravoslavna Crkva pod Mirašem Dedeićem, ne pripada Pravoslavnoj crkvi”. A to znači, da vi – sektaši – nijeste pravoslavci. Evo, primjera: kao što ovaj koji govori ove riječi, nije katolik, jer ne pripada Katoličkoj crkvi, tako ni vi, nijeste pravoslavci, jer ne pripadate Pravoslavnoj crkvi.

Tražili ste Tomos – dobili ste Potvrdu da nijeste pravoslavci.

Kad je sekta prvi put zanoćila u porti Cetinjskog manastira, trebalo ih je uhvatiti na snu, i izbaciti. Sad se penju uz zidove manastira.

Kako sada, tako i vazda, Srbi su na braniku. I prije i poslije Vidovdana, Srbi su glavama branili hrišćansku Evropu, glavama zidali kule od Marice preko Kosova, sve do Vidovdana 1912. Ali, ključeve branioca Evrope od Islama, Papa, koji na zemlji, u odsustvu, “zamjenjuje Gospoda”, dao je u ruke Hrvatima. Tako, kaže princ srpske poezije Jovan Dučić, u spisu “Vjerujem u Boga i u Srpstvo”.

Katolik je dao ključeve katoliku. Bojati se da i ovaj napad na SPC, baš u godini njenog rođenja i raspeća, upravo dolazi iz istih postaja i konjušnica: Rima, Beča i Brisela. I, Londona, koji je oteo Skadar, kao što danas otima Prizren, i prevrće dvostruku kolijevku srpske kulture.

Danas, u tu kolijevku, sipaju otrovno mlijeko.

Naša granica – srpska granica – granica je koja razdvaja moral i nemoral – Istok i Zapad.

Hrišćanska Evropa nikad nije marila za slavizam, drugim riječima, nikad nije marila za pravoslavlje. Na dugi rok sveti se radi rušenja Austrougarske. Sioran, proročki kaže, da je pad Zapada, počeo padom Austrougarskog carstva.

Zato, kad o ovim problemima govorimo, naš jezik treba osloboditi od retoričke magle, jer kroz maglu se ne vidi. A, kad se razvedri, pogledati u daljinu. Kao da živimo retro patriotizam, koji nas guši. Neko je širom otvorio vrata kiču, i trivijalnosti,

Po čijoj je ideji, jedna partija, čiji su članovi zakleti ateisti, krenula da otima crkvu, i njenu imovinu. “O zakonu ne može govoriti crkva koja je protiv NATO – a”, kaže premijer CG, i prvi policajac partije. Ovoj izjavi pozavidio bi i Musolini.

Na stranu to što policajac barjači da više voli Crnu Goru od vladike. Teško narodu kad se i policija bavi ideologijom. Ne ostaje im ništa drugo, osim da kakvog penzionisanog policajca zanevjeste, i promovišu u perjanika sekte, tamo gdje je sekta i registrovana.

Koja je još partija, u istoriji Evrope, slično, nasrnula na crkvu. Hitlerova, nacionalsocijalistička, kaže Miloš Crnjanski. Hitlerova partija je napala njemačku dušu.

Hitlerova partija ušla je u crkvu, i počela da podmeće, da izmišlja skandale svake vrste, i da ih pušta u medije. Kad je nacistička policija završila zadatak, Hitler je podigao ruku.

Samo da i ovdašnja partija i policija ne krene istim putem.

“Katolička crkva, svojom borbom, ne može imati u Nemačkoj nikakvog uspeha protiv nacista. U borbi između crkve i države, država će nesumnjivo izaći kao pobedilac”, piše Crnjanski. “Čak i da crkva ima pravo”, nastavlja Crnjanski, “ona je primila borbu na jedinom terenu gde mora izgubiti”.

Strašno zvuče ove riječi Crnjanskog. I, odmah se pitamo, zašto Mitropolija ide na sud sa partijom koja je goni, i koja je na vlasti – čiji su i sudovi. Zašto – naročito poslije Pisma Vaseljenskog Patrijarha, ne tražiti – ako se kao laik dobro snalazim – uspostavljanje istog odnosa između crkve i države, kakav je u cijeloj pravoslavnoj Vaseljeni. Da i u Crnoj Gori bude odnos crkve i države – kakav je u svim pravoslavnim državama i crkvama.

Htjelo se reći i ovo: zašto ranije Srpska crkva, odn. Mitropolija crnogorska nije tražila od Vaseljenskog Patrijarha odgovor, da li je Crnogorska mitropolija ikada bila autokefalna.

I drugo: zašto još ne vidjesmo jasan prevod teksta Venecijanske komisije. Jasan prevod, kao što je jasno Pismo Vaseljenskog Patrijarha crnogorskim sektašima.

Gdje smo danas, na Vidovdan 2019, kad slavimo 800 godina života Srpske crkve, i 630 godina Boja na Kosovu, i opredjeljenja Cara Laza za carstvo nebesko. A to opredjeljenje, u srpskoj istoriji, bijaše i jedini nacionalni program, prevedeno na zemaljski jezik. Jesmo li još u magli. Ili u gorem položaju nego 1912.

Lovćen je najviši vrh Kosova.

Danas, na Vidovdan, čujemo, kako Crna Gora postaje Kosovo. Da li će se Kosovska tragedija završiti u Crnoj Gori. Nema gdje drugo.

Grešan, na 800 godišnjicu Srpske pravoslavne crkve, ljubim kamen u oltaru Đurđevih stubova. Srećan Vam Vidovdan. Vladiko, blagoslovi.

Bećir Vuković