Srpska Jovanka Orleanka – uvijek ponosna na svoje srpsko!

Lik jedne od najveličanstvenijih izdanaka srpskog roda – žene ratnika, žene koja je obilježila Veliki rat i iz njega izašla sa zlatnom Krađorđevom zvijezdom sa mačevima, zlatnom medaljom za hrabrost „Miloš Obilić“ i drugim brojnim odlikovanjima – lik Milunke Savić, s punim pravom, ukrašava bilborde IN4S-a u okviru kampanje „Ponosni na svoje srpsko“.

Par riječi o njoj…

Rođena je krajem 19. vijeka u selu Koprivnica, nedaleko od Raške. Učestvovala je u balkanskim ratovima pod imenom Milun Savić. Šišala se i povijala grudi kako se ne bi otkrilo da je žena. Milunkina „tajna“ otkrivena je pošto je u Bregalničkoj bici (1913) ranjena u grudi.

Ipak, zbog hrabrosti koju je pokazala u borbi, rat je završila sa činom kaplara srpske vojske.

U Prvom svjetskom ratu bila je dio čuvenog „Gvozdenog puka“, najelitnijeg Drugog puka srpske vojske „Knjaz Mihailo“. Za pokazano junaštvo u Kolubarskoj bici odlikovana je zlatnom medaljom za hrabrost „Miloš Obilić“. Milunka je preživjela i veliku austrougarsku i bugarsku ofanzivu i povlačenje preko Albanije.

U jesen 1915. godine Milunka je, u Makedoniji, teško ranjena u glavu i tako povrijeđena povlačila se preko Albanije. Posle nekoliko mjeseci oporavka vratila se na Solunski front, gdje je učestvovala u bitkama koje srpska vojska vodi na ljeto i jesen 1916. godine.

Milunka Savić je pokazala veliku hrabrost u borbama – zarobila je 23 bugarska vojnika, pomagala u dostavljanju municije, istakla se u bombaškim napadima.

Prestolonaslednik Aleksandar Karađorđević odlikovao ju je 1917. godine vojničkom zlatnom Karađorđevom zvijezdom sa mačevima, ubrzo zatim dobija i odlikovanje francuske vojske – Legiju časti, a kasnije i francuki Ratni krst i oficirsku Legiju časti.

Odlikovana i hrabra žena borac izazivala je divljenje savezničkih vojnika koji u svojim redovima nisu imali žene borce. Pojava žena boraca u srpskoj vojsci bila je revolucionarna. Pored Milunke, bilo je još dvadesetak žena u našoj vojsci.

Posle rata, heroina Velikog rata radila je u Bosni i Hercegovini kao kuvarica, bolničarka, pregledačica u fabrici vojnih uniformi. Tada se udala za Veljka Gligorovića, sa kojim je dobila kćerku Milenu, ali je ubrzo usvojila još tri ćerke: Višnju, Radmilu i Zorku.

Međutim, brak je kratko trajao, tako da je Milunka sama podigla četiri ćerke. Posle urgencija saboraca, 1929. godine se zaposlila kao čistačica u Hipotekarnoj banci u Beogradu, gdje je provela najveći dio radnog veka.

Posle Drugog svetskog rata Milunka Savić radila je i kao čistačica u beogradskim kafanama. Humanost je pokazala i tako što je iškolovala još oko tridesetoro dece.

Umrla je 5. oktobra 1973. godine. Iako je u medijima (čitulji u novinama) prvobitno bilo najavljeno da će Milunka Savić biti sahranjena u Aleji velikana, to se nije dogodilo. Sahranjena je u porodičnom grobu na Novom groblju.

Milunka Savić, srpska Jovanka Orleanka iako jedna je od najpoznatijih žena boraca u svetskoj istoriji, u svojoj zemlji nije doživjela zasluženi pomen u udžbenicima, ali jeste vječnu slavu među srpskim borcima za slobodu.