Psovanje politike

Piše: Bećir Vuković

I brojni Handkeovi neprijatelji mišljenja su da mu je Nobelova nagrada za književnost uskraćivana samo iz političkih razloga. To bi bili glavni, vanestetski razlozi. Ali te brojne vanestetske razloge, čitaoci širom svijeta prihvatali su. Ime jednog od tih razloga jeste – Srbi. Zato su Srbi, ma gdje živjeli, od obala Pacifika i Velikih jezera, do Kosova i Republike Srpske, i Srba iz Crne Gore, i većinska Srbija, i Srbi diljem rasejana, sa oduševljenjem primili vijest da je Peter Handke dobio Nobelovu nagradu za književnost.

Pojavljuju se i komentari – Handke je drugi Srbin koji je dobio Nobelovu nagradu. Nobelova nagrada Handkeu teško je pala i brojnim neprijateljima Srba.

Handke je na temu raspada Jugoslavije, i demonizovanja Srba, napisao pet knjiga: “Oproštaj sanjara od devete zemlje“, “Zimsko putovanje na reke Dunav, Savu, Moravu i Drinu ili Pravda za Srbiju“, “Letnji dodatak za zimsko putovanje“, “Kroz suze pitajući“, i “Oko velikog tribunala“. Među poslednjim prevedenim na srpski jezik djelima pominjemo roman “Don Huan“, dramu “Podzemni bluz“, odabrane pjesme “Unutrašnji svet spoljašnjeg sveta unutrašnjeg sveta“, kao i prozu “Juče, na putu“ u izdanju SKZ.

Handke je u mladosti živeo u Americi, i poslije nastupa pred novinarima u Pritonu, stiče slavu, i postaje kultni pisac bit – generacije. “Osuđeni smo na propast“. – “Da, ali kakvu? Kažu da postoje i lepe propasti.“

U traganju za nevinošću Slobodana Miloševića Handke piše: “Sav Beograd – tako su, otprilike, novine Mond ili bilo koji vodeći svetski list naše savremenosti, smejale kad je supruga Slobodana Miloševića izjavila, posle svoje prve posete tamo, da joj “Slobodan“ izgledao “tako lep“. Nikad joj njen muž nije izgledao “lepši“ nego “u ćeliji“, daleko od svoje Srbije i/ili Jugoslavije. “Poslije izrugivanja dorćolskih baba iz kruga dvojke i kruga demokratije, i brojnih neprijatelja Srba, Handke nastavlja: “Možda, pak, valja u tom kozmetičkom pitanju pozvati svedoka unapred manje sumnjivog od, po svemu sudeći, slepo zaljubljene supruge – svedoka u potpunosti nesumnjivog, književnika Franca Kafku. Ne potiče li od njega, od Franca Kafke, ona rečenica iz romana Proces: Svi osuđenici su lepi?“

“Aliju Izetbegovića, tadašnjeg predsednika Bosne i vrhovnog komandanta armije, nije sud ni uzeo u obzir, kao nekoga na položaju u lancu komandovanja ili planiranja.“ (NIN, specijalni dodatak, 17. oktobar 2002., prevod: Žarko Radaković).

Zapadna javnost prvi put je konačno dobila tekst “Proces protiv Miloševića“ – Peter Handke izveštava iz Haga, tekst istine o suđenju u Hagu. Reakcije su bile oštre da oštrije ni Handke nije pretpostavio, neke, razumije se, i unaprijed pripremljene. Tek sada, poslije Nobelove nagrade, sa novim prevodima Handkeovih djela, počeće još brže da se širi istina o stravičnoj demonizaciji Srba u zapadnom projektu krvavog razbijanja Jugoslavije.

Za pojmom krivice niko nije tragao poput Franca Kafke. Samo svjesno, i dobrovoljno, priznanje krivice može biti uslov ozdravljenja pojedinca, isto tako i neprekidne optužbe spolja (koje iznutra haraju bićem), uvijek su kontraproduktivne. Ono što je Kafka istraživao u literaturi, Handke je istraživao na terenu. Po Srbiji, i srpskim zemljama.

Pada mi na pamet rečenica Stenlija Kjubrika, kako je paranoični šizofreničar onaj čovjek koji je najbolje spoznao pravo stanje svijeta.

“Svaki put kada sam proteklih godina putovao, šetao, tumarao kroz ostatak Jugoskavije (Srbiju), sve me je više nešto vuklo iz Beograda prema unutrašnjosti, u provincijske gradove gde u, po pravilu, jedinom hotelu na svim spratovima – sem možda jednog za nekoliko putnika – stanuju ratne izbeglice, Srbi iz Bosne, iz Hrvatske i sa Kosova.“

Prijatelj Marko Paovica, koji živi u Beogradu i Beču, pisac, divno će reći: “Handke je i naš i austrijski i evropski i svetski. Naš je prevenstveno postao ne samo prevodima njegovih dela nego i svojim velikim pravdoljubljem kad su nam pravda i istina bile potpuno okrenule leđa, a naš je delom i porodično: onoliko koliko su svi dalekovidiji Slovenci naši i mi njihovi. Radujem se ovom priznanju velikom Handkeu kao da je pripalo i nekom istaknutom srpskom piscu, ako u ovom trenutku imamo u životu nekog tog formata, kao što su bili Pavlović, Popa, Andrić, Crnjanski, Meša, Pavić, Tišma…“

“Arhipelag Gulag“ srušio je Sovjetski savez. Solženjicin je rekao da je bombardovanje Srbije, promijenilo Rusiju. Moglo bi se reći da je bombardovanje Srbije promijenilo i Nobela.

Peter Handke redovno, svake godine, posjećuje Srbiju.

Handke se odrekao zapadne civilizacije i prešao u pravoslavlje.

NEUPOTREBLJENI UZROCI SMRTI

…“dok ovlašćeni za ubijanje negde drugde ubijaju druge,
dok drugi ovlašćeni za ubijanje negde drugde ubijaju druge,
određene da budu ubijeni, i dok negde drugde
drugi određeni da budu ubijeni ubijaju druge
ovlašćene za ubijanje“.