Predsjednički kandidat sa premijerskim pojasom „Sedmi dan“.

Dr Momčilo D. Pejović

Opštepoznato je da se u sportu postižu rezultati koji se decenijama ne mogu dostići ili čak prestići. Tako, na primjer, imamo sportiste koji su „sami sebe nadmašili“ postižući šampionske titule nekoliko puta uzastopno iz godine u godinu, pa i na olimpijskim igrama nekoliko puta učestvovali i ujedno bili odlikovani uzastopno.

U borilačkim vještinama, kao što su karate i džudo, (ne)dostižan je „crni pojas deseti dan“! Svi su saglasni u jednom da su takvi rezultati rijetki i da se ne postižu odmah i samo uz ogroman talenat, nego iza toga stoji dugogodišnji ili višedecenijski mukotrpni rad – trening.

Međutim, u politici to nije tako. Mada i tu ima (dano)noćnjeg rada, višegodišnjeg iskustva, ličnog takmičenja i međusobih prestiža. U toj „sportskoj“ društveno – političkoj disciplini ima mnogo onih koji cijeli svoj život provedoše sjedeći u partijskim lokalnim, opštinskim ili poslaničkim klupama i to bez ikakvih ličnih ili (nat)prosječnih rezultata.

Nema potrebe da imenujemo one koji su cijeli svoj ne samo radni, već i životni vijek, presjeđeli ne podižući svoga glasa dalje od susjedne klupe ili onoga koji sjedijaše do njega. Doduše, naročito je to bilo izraženo u vremenu našega komunističkog jednopartijskog socijalističkog jednoumlja gdje su se iznad glava samo vidjela dva prsta ili cijela šaka. Disonantnih tonova ili glasova bivalo je, ali su oni najčešće bili „(p)otirani“ opšteprihvaćenim bez glasa „hukom uzdignutih ruku“ kao „glasom protiv“ i kasnije partijskom sankcijom „opomenom pred isključenjem ili isključenjem iz partije“! Tako je to bivalo sve do „promjena“ koje se desiše u posljednjoj deceniji 20-og vijeka i uvođenja partijskog višepartizma – našega crnogorskog parlamentarizma, a traju i dan današnji.

Mora se priznati da nije nimalo lako sjeđeti godinama ili nekolike decenije u stranačkim klupama pa makar ih mijenjali svake treće godine i ma koliko bilo udobno u njima. Tako je to na prvi pogled, bez zadiranja u suštinu stvari odnosno u nebrojenost privilegija, koje se pružaju odborniku i poslaniku tokom nekolika mandata samo da presjedi, klima glavom i (uz)diže dva prsta za svoju partiju, lidera ili koalicionog partnera. Prosto rečeno, naviknu se pojedinci na takvo sjeđenje i „kreativni rad“ sa (uz)dizanjem dva prsta i kao po onoj narodnoj „navika je jedna muka a odvika stotinu muka“ sve postaje bjelodano.

Istorija (crno)gorskoga parlamentarizma bilježi nekoliko slučajeva da su pojedini poslanici bili u poslaničkim klupama gotovo od početka parlamentarnog života odnosno od ulaska njihove stranke – partije u Skupštinu pa sve do postojanja te skupštine, kao i one koji su bili predsjednici crnogorske Vlade po tri, četiri ili pet puta.

Novija istorija crnogorskoga parlamentarizma od posljednje decenije 20-og vijeka pamti – bilježi i poslanike koji su gotovo tri decenije u partijskim klupama crnogorske Skupštine i još su „aktivni“ kao prvoga dana!?

Takođe, istorija novijeg crnogorskog parlamentarizma bilježi i veoma rijedak, na evropskom nivou, „slučaj“ partijskog lidera, koji je sedmostruki nosilac premijerskog pojasa „SEDMI DAN“! To je Crna Gora proevropskih usmjerenja i nastojanja sa (pro)aktivnom prvom „prosperitetnom – uspješnom“ evropskom ekološkom državom! Tom istom premijeru, u njegovoj dugoj političkoj karijeri, uspjelo je (po)peti se i na tron predsjednika prve ekološke države u regionu, Evropi i na Zemaljskome šaru!

Danas, kada je još u punoj, zreloj, političkoj i državničkoj snazi, evo toga istoga premijera u novoj političkoj kampanji koja se svakim danom sve više zahuktava za predsjedničkog kandidat te iste uspravne – vertikalne, plavetno – nebeske i ekološke države Crne Gore. Može mu biti, a bogme mu i basta – „bastadur je“, kako je rekao jedan njegov negadašnji veliki politički protivnik i lider stranke, koji je kasnije u svemu reterirao pa se na kraju tako slizao da sam sebe više ne prepoznaje.

Kakve li simbolike! Sedam predsjedničkih kandidata a među njima i sedmostruki nosilac premijerskog pojasa „SEDMI DAN“, učestvuje na izborima, a samo jedan može da stane na tron – prijesto države Crne Gore. Predsjedničke konvencije se svakodnevno sele iz jednog u drugi grad. Većina predsjedničkih kandidata svoju predizbornu kampanju započela je u svom rodnom gradu. Nikšić, Bar, Ulcinj, Kotor, Budva, Bijelo Polje, Danilovgrad i tako dalje prošli su izbornu trku, a približava se dan kada će se (iz)mjeriti birači i glasači svojih pobjednika – miljenika za mjesto predsjednika države. Svi oni imaju viziju!?

Sedmostruki nosilac premijerskog pojasa „SEDMI DAN“ ima „viziju“ koja traje od dana njegovoga dolaska na mjesto premijera. Na svojim predsjedničkim konvecijama odlučno daje do znanja svojim biračima – glasačima i svojim partijskim podanicima da „ima viziju“ i da će raditi „za stabilnost i napredak“, kao i svih prethodnih godina! I dalje obećava (n)ove (pro)mjene svih njegovih brojnih (pro)mjena i (re)formi u prethodnim godinama! Promoviše sebe da je kandidat za pobjedu – pobjednički kandidat. Upozorava da njegova politika nije „izdajnička“, niti „vazalna“ kao drugih kandidata!? Hvališe se „dobrodošlicom“ u NATO alijansu! Najavljuje svoj trijumf riječima: „…Na vratima smo Evrope, vrijeme je da završimo neke poslove koje smo započeli prije 20 godina, doveli smo te snove na prag realnosti, ne smijemo razočarati naše građane… Evropska Unija nam pruža ruku …, a da se od nas ne trazi vazalstvo, već se od nas čini ravnopravan partner“!

Dakle, lider partije DPS-a, sedmostruki premijer, nosilac premijerskog pojasa „SEDMI DAN“ konačno je shvatio da (pro)mjene koje je započeo još prije dvije decenije i „vizije“ koje je imao uzaludno su utrošene i sada – danas ih kao jalove odbacuje, tražeći od svojih birača – glasača predsjednički mandat i još jedan, pa da bude treći sve do kraja njegove političke i(li) radne karijere!

Zapao mi je za oko komentar jednog čitaoca, koji se potpisao sa „Fabrika čokolade Cetinje“, pa ću sa njegovim kraćim izvodom i završiti: „Jovo nanovo. Isti čovjek priča iste priče evo 3 decenije. Premješta se sa mjesta premijera i predsjednika sa mini pauzama ka na fudbalskoj utakmici 30 godina. Stranka ogrezla u korupciji…“!