Osnovano srpsko društvo “Njegoš”: Srbi u Crnoj Gori su čuvari petrovićke Crne Gore (VIDEO)

Juče je u Podgorici osnovano srpsko društvo “Njegoš”. Na prvoj sjednici društva bilo je oko 70 delegata iz čitave Crne Gore. Izabran je Izvršni odbor od 15 članova iz svih crnogorskih opština, koji čine ljudi iz oblasti kulture, kao i ekonomisti, pravnici.

Za predsjednik Srpskog društva “Njegoš” izabran je Jugoslav Blagojević, profesor danilovgradske gimnazije.

Sjednicu je vodio profesor Veselin Matović, dok je Statut društva pročitao  advokat Miljan Petrušić.

Prisutnima se obratio književnik Milutin Mićović, član Inicijativnog i Izvršnog odbora društva.

Njegovo obraćanje prenosimo u cjelini

Koliko znamo, prvi put neki širi društveni pokret, imenuje se imenom Njegoš. Iz samog imena ovog pokreta, vidno je na šta treba staviti akcente u ovoj djelatnosti – pokretati onaj dublji prostor duhovnog, etičkog i kulturnog nasljeđa Crne Gore, koje je pokriveno imenom Petar II Petrović Njegoš.

A skoro da nemamo ništa važno, kako u našem nasljeđu, tako i u našoj savremenoj društvenoj, kulturnoj i duhovnoj problematici da nije prožeto značenjem i zračenjem Njegoševog tvoračkog djela. Ono što je prvo u toj slojevitosti, jeste istorijsko pamćenje srpskog naroda, njegovo slobodarstvo, borba za „divno ime i svetu svobodu“ u atmosveri manje ili veće okupacije od strane moćnika ovog svijeta, pod kojom su se dešavali, kao svagdanja sjenka, razdori, i raskoli u našem narodu.

Njegoš je vidio protivrječnosti čovjeka, protivrječnosti narodnog bića, i njegove tamne raskolničke sile, ali vidio je i one metafizičke protivrečnosti između duha dobra i duhova zla, duha slobode, čovjekoljublja i bogoljublja, i duhova otpadništva. Sažeto gledano, Njegoš je sveobuhvatan i pretežak, ali postaje neophodan, i čak lak, kad čovjeka, ili narod skole tjeskobe, i osjećanje porobljenosti i od sebe i od tuđina, i kad mu se otvore provalije da ih bez čuda i ličnog podviga ne može prevladati.

Jedan dublji paradoks prožima cijelo Njegoševo djelo, a to je – da je realno moguće, ono što izgleda da je realno nemoguće. Iz takvog saznanja javlja se ona lozinka, koju je Andrić postavio na najviše mjesto, a ona glasi: Neka bude što biti ne može.

Srpski narod u Crnoj Gori, danas je okupiran ideologijom, stranom njegovom biću, a koju sprovodi naša vlast, naši ljudi, unajmljeni od  moćnih projektanata  savremenog geopolitičkog poretka.

Ono što bi bila osnovna namjera ovog slova jeste, da se ukratko podsjetimo na ulogu srpskog naroda u stvaranju istorijske Crne Gore, s jedne strane, a s druge strane, da  vidimo položaj srpskog naroda danas, u ovoj, antiistorijskoj Crnoj Gori.

Nesumnjivo je da su istorijsku državu Crnu Goru stvarali Srbi- Crnogorci, oslonjeni na srpsku oslobodilačku ideju. Ta oslobodilačka ideja bila je nosilac junačkih i duhovnih podviga kojima su Crnoj Gori i Crnogorcima ispleteni vijenci slave u srpskom rodu. Ostvarenju te oslobodilačke ideje, crnogorski Srbi dali su svoj ogromni doprinos, i na vojno-oslobodilačkom, i na duhovno-kulturnom planu. Da zasad stavimo akcenat na period Petrovića, oslobodilačke borbe s početka 18. vijeka, koje započinje Vladika Danilo, posebno one istorijski jasnije koje krajem 18. vijeka, vodi mitropolit Crne Gore, Petar Cetinjski protiv Mahmut-paše Bušatlije na Martinićima i Krusima, pa veliku duhovno-oslobodilačku bitku poznatu cijelom kulturnom svijetu, koju je izvojevao pjesnik i vladar Petar Drugi Petrović Njegoš, pa znamenite bitke kneza Danila Petrovića i Kralja Nikole od Grahovca do Vučjeg dola, pa Prvi i Drugi Balkanski rat, sve do  Prvog svetskog rata. Svi ovi dvovjekovni ratni i duhovni podvizi, oslonjeni su na oslobodilačku i stvaralačku ideju srpskoga naroda.

Mi današnji Srbi (srpski Crnogorci) u Crnoj Gori, jesmo naslednici te istorijske, viteške i duhovne Crne Gore, koju pokušava da iskompromituje, isfalsifikuje neistorijska Crna Gora, u liku današnje vlasti, kroz  oficijelni  državno ideološki  program.

Ovdje naglašavamo, da  savremena Crna Gora nije nastala  klasičnim istorijskim činom, nego administrativnim činom, sabiranjem glasova za i protiv na referendumu 2006.

A koja je osnovna alternativa postavljena građanima Crne Gore na tom referendumu? Formalno odvajanje od republike Srbije, i stvaranje suverene samostalne Crne Gore imalo je za cilj zamašni kriptoistorijski projekat koji je na djelu, a to je – izvođenje organizovane destrukcije u  kolektivno istorijskoj svijesti Crnogoraca,  s ciljem odvajanja od Srpstva. Kao što je pozanto, taj strateški potez nove Crne Gore, ima za cilj, razdvajanje Jednog – Srba – Crnogoraca,  na antagonizovane Crnogorce i Srbe, različite po vjeri, jeziku i porijeklu. Stvaranjem dvoje od jednog, nova državna idelogija, očekivala je, da dio, uz pomoć državne vlasti, može zamijeniti cjelinu.

Crnogorci, koji su smatrali da im je važnija vlast, ili bilo kakvo učešće u vlasti, od sopstvenog porijekla, počeli su da prihvataju ideloški nalog po kom su srpstvo i srpski jezik u Crnoj Gori označeni kao  istorijska mora Crnogorca, izvor mitoloških priča i zaludnih podviga.

Duhovno osiromašeni komunističkom ideologijom, odvojeni od  dubljih slojeva svog kulturnog i istorijskog nasljeđa, a vlastoljubivi Crnogorci,  odlučili su se za  vlast koju obezbjeđuje ta nova Crna Gora, a pogazili  čast  koju su mogli zadržati nošenjem svog istorijskog porijekla.

S druge strane da pogledamo – šta  je to odvajanje  od Srpstva značilo za nacionalne manjine koje žive u Crnoj Gori: Bošnjake, Muslimane, Albance, Hrvate? To je za njih, naravno značilo – pobjedu nad Srpstvom Crne Gore, pobjedu nad srpskom oslobodilačkom idejom kao nosačem njene istorije. Za njih je to bila doista velika pobjeda, koju u istorijskoj Crnoj Gori nijesu mogli nikad zadobiti, a imali su razne ambicije. I tu  bitku izvojevali su, gle čuda, uz pomoć Crnogoraca, koji se i sami u samorazornoj  strasti za vlašću odriču  svog rođenog porijekla.

Na ovom referendumu, manjine su realno zadobile konstitutivnu ulogu u stvaranju  nove, neistorijske Crne Gore, a državotvorni narod Crne Gore, formalno je izgubio državotvornu ulogu. Mi, kao predstavnici srpskog naroda u Crnoj Gori, ništa ne možemo da zamjerimo manjinskim narodima, na njihovom izboru i podršci crnogorskoj vlasti u stvaranju antiistorijske  Crne Gore. Oni su legalno ostvarili svoj istorijski san i zadobili konstitutivnu ulogu u stvaranju ovakve, antiistorijske i antisrpske Crne Gore.

Da bi ovakva, antiistorijska Crna Gora ostvarila planiranu destrukciju istorijske svijesti, napravila  je paravan, nazvan – građanski koncept  Crne Gore bez državotvornog naroda, koji služi za prkriveno, ali surovo degradiranje srpskog naroda u Crnoj Gori, i svih njegovih identitetskih matrica: jezika, pisma, vjere i ukupnog kulurnog nasljeđa.

Da ovakva Crna Gora realno gubi temelj, može se pročitati i iz osnovnih državotvorih refleksija njenih čelnika. Kad kažu da je  priključenje Crne Gore NATO paktu, najbolja zaštita njene državnosti i samostalnosti, šta bi to značilo, nego da ona više nema unutrašnji istorijski temelj, i da se  mora štititi takvom  spoljnom silom, kao što je NATO pakt.

Ako crnogorski čelnici kažu da smo „od danas Zapad“, zapadna civilizacija, dakle, već  računaju na dobrovoljno  kolektivno konvertitstvo njenog naroda iz istočne u zapadnu kulturu, za početak, organizovani prelazak sa ćirilice na latinicu.

Ako ova Crna Gora priznaje albansku republiku Kosovo, na srpskoj  zemlji, kolijevci srpske državnosti i duhovnosti, iz koje se iznjihala  oslobodilačka i državotvorna ideja Crne Gore, šta to znači nego da se ona dobrovoljno odriče i sopstvenih duhovnih temelja.

Pitamo se, kada će Crnogorci, opijeni vlašću, shvatiti da,  unajmljujući ovakvu Crnu Goru za razaranje njenih istorijskih temelja, i poniženje svoje braće Srba – Crnogoraca,  rade i protiv sebe i protiv Crne Gore? Ako bi se usudili da damo neku dijagnozu unutrašnje konfliktnosti na svim nivoima društvenog postojanja u našem narodu, rekli bi sljedeće: Crnoj Gori, projektom aktuelne crnogorske vlasti, sitematski se  razara prirodni temelj, a ugrađuje vještački.

Ako bi ovaj proces izrazili metaforičkim slikama, izgeldalo bi kao da se zdravom čovjeku vade prirodni organi, a ugrađuju vještački (posebno pol), radi njegovog svrsishodnijeg društvenog, socijalog i političkog funcionisanja. To što se od zdravog čovjeka pravi invalid, ili monstrum, nije važno – važno je da ti invalidi ili čipovani monstrumi, dosljednije sprovode državni program, lišeni slobode i samorefleksije.

Srpstvo u savremenoj Crnoj Gori, ugroženo je najviše u prostoru kulture i prosvjete, a to je onaj prostor na kom se zasniva samosvijest, kulturno i istorijsko pamćenje, identitet i integritet pojedinca i naroda. Upravo u tom prostoru treba tražiti utemeljujuću osnovu za revitalizovanje kulturnog, društvenog i političkog subjektiviteta Srba. Crna Gora ne posjeduje dublje i čvrće identitetske matrice, nego one koje su nam ostavili Petrovići! Nijedan kulturni narod ne dira u tako stečene, i takvom cijenom plaćene  temelje, već se, uz zahvalnost precima, nadograđuje na njih.

Srbi u Crnoj Gori, koji se ne odriču i ne poriču čojsko ime Crnogorac, rođeni su i punopravni naslednici istorijske, petrovićke  Crne Gore. Zato su pozvani  da se bore za svoje ime i jezik u savremenim uslovima, oslanjajući se na njegoševsku dubinu i razumijevanje čovjeka  i naroda.  Jednom riječju, savremeni crnogorski Srbi imaju ulogu da sačuvaju duhovnu i moralnu SO istorijske Crne Gore.

Srpstvo u savremenoj Crnoj Gori treba da postane djelatno srpstvo, koje ne isključuje drugog i drugačijeg, nego oslonjeno na najdublju tradiciju kulture, podrazumijeva različitost i polemičnost zasnovanu na dostojanstvu dobrih raloga i argumenata.

Srpski pokret Njegoš, imajući u vidu težinu protivrečnosti u kojima se nalazi Crna Gora, angažovaće ljude, ne ograničavajući se na naš lokalni prostor, koji u svojim kostima nose ove teškoće, koji vide protivrečnosti Crne Gore, da s njegoševskog temelja, unose u javni kulturni, društveni pa i politički prostor, dublju i složeniju kulturnu i društvenu svijest, i istinitije svjedočenje, od onoga što smo dosad vidjeli.

Na kraju draga gospodo, prijatelji, braćo i sestre – kako  je Njegoš naš najdublji Znak – Znak koji nas obuhvata i u kojem se prepoznajemo kao narod, Znak u kojem su sabrane formule podviga, čojstva i junaštava, formule lične slobode, bogoljublja i rodoljublja, Znak bez koga bi i naš narod izgubio svako značenje – u ime pokreta Njegoš,  molimo vas, koji ste ovdje i one koji će nas čuti, da se sabiramo, po svojim moćima  u tom Znaku, da nas ne bi progutali bezdani koji se otvaraju u savremenoj Crnoj Gori.