NATO dokument (3): Građane Crne Gore lišiti emocija kako bi zaboravili bombardovanje

NATO je izradio „Preporuke“ i „Smernice“ za vladajuće strukture i stranke u Crnoj Gori u kojima se sugeriše da treba raditi na tome se građani Crne Gore liše emocija, kako bi zaboravili NATO bombardovanje 1999. godine.

Portal IN4S u nekoliko nastavaka objavljuje sadržaj ovog skandaloznog dokumenta, na kojem stoji oznaka povjerljivosti „restricted“, a koji diktira domaće zadatke crnogorskom premijeru, predsjedniku države, šefu parlamenta, Vladi Crne Gore, političkim partijama i NATO Koordinacionom timu šta sve treba da urade ne bi li imali više uspjeha u promovisanju NATO-a.

U dokumentu se navodi da je jedan od glavnih razloga protivnika pristupanja NATO-u činjenica da je taj vojni savez 1999. godine bombardovao Srbiju i Crnu Goru.

„Ankete potvrđuju prisustvo visokog nivoa negativnog emotivnog naboja uzrokovanog vojnim intervencijim 1999. godine“, stoji u dokumentu.

Zato NATO propagandisti „dobronamjerno“ preporučuju da Vlada Crne Gore utiče na građane  da zaborave nelegalno bombardovanje i stradanje 1999. godine.

„Činjenica je da građani često imaju emotivne umesto racionalnih razloga kada razmišljaju o pristupanju Crne Gore u NATO“, navodi se u dokumentu.

Prema NATO uputstvu, emocije su „glavni neprijatelj racionalnog rasuđivanja“, pa građane Crne Gore treba osloboditi bilo kakvih osjećanja.

„Od početka javnog dijaloga emocije treba da budu jasno označene kao prva prepreka racionalnog rasuđivanja. Teške odluke moraju biti donijete na racionalan način“, stoji u NATO dokumentu, s jasnim ciljem da se iz sjećanja građana Crne Gore zaborave hiljade nevinih žrtava bjesomučnog NATO bombardovanja, da se pod tepih gurne stradanje u Murinu, kao i brojna druga nedjela Sjevernoatlanskog saveza.

U dokumentu se ne preza ni od preporuke da se „jasno i otvoreno ukazuje na štetnost emocionalnog pristupa“.

Očigledno je da NATO propagandisti žele da građani Crne Gore zaborave njihove brojne zločine tokom agresije na SRJ.

Zato podsjećamo na „podvige“ NATO bombardovanja Savezne Republike Jugoslavije. Za 78 dana bombardovanja ubijeno je najmanje 2.500, a ranjeno i povređeno više od 12.500 ljudi.

Poginuo je 1.031 pripadnik vojske i srpske policije, a teže i lakše ranjeno oko 6.000 civila, među njima 2.700 djece.

Ukupna materijalna šteta procenjena je na više desetina milijardi dolara. Ratni gubici NATO u ljudstvu i tehnici nikada nisu objelodanjeni.

Odluka o bombardovanju tadašnje SRJ donijeta je, prvi put u istoriji, bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN, a naredbu je tadašnjem komandantu savezničkih snaga, američkom generalu Vesliju Klarku izdao generalni sekretar NATO Havijer Solana.

Klark je dosnije u knjizi “Moderno ratovanje” napisao da je planiranje vazdušne operacije NATO protiv SRJ  intenzivirano sredinom juna 1998. već i da je završeno krajem avgusta te godine.

SRJ je napadnuta pod izgovorom da je krivac za neuspjeh pregovora u Rambujeu i Parizu o budućem statusu pokrajine Kosovo i Metohija.

Nakon što je odluku o neprihvatanju stranih trupa potvrdila Skupština Srbije, koja je predložila da snage Ujedinjenih nacija nadgledaju mirovno rešenje sukoba na Kosovu, NATO je 24. marta 1999. u 19.45 časova započeo vazdušne udare krstarećim raketama i avijacijom, na više područja Srbije i Crne Gore.

Gotovo da nema grada u Srbiji i Crnoj Gori koji se tokom 11 nedelja napada bar nekoliko puta nije našao na meti snaga NATO.

U bombardovanju je uništeno i oštećeno 25.000 stambenih objekata, onesposobljeno 470 kilometara puteva i 595 kilometara pruga. Oštećeno je 14 aerodroma, 19 bolnica, 20 domova zdravlja, 18 dječjih vrtića, 69 škola, 176 spomenika kulture i 44 mosta, dok je 38 razoreno.

Tokom bombardovanja izvršeno je 2.300 vazdušnih udara na 995 objekata širom zemlje, a 1.150 borbenih aviona lansiralo je blizu 420.000 projektila ukupne mase 22.000 tona.

NATO je lansirao 1.300 krstarećih raketa, izručio 37.000 “kasetnih bombi” od kojih je poginulo oko 200 osoba, a ranjeno više stotina, i upotrebio zabranjenu municiju sa osiromašenim uranijumom.

Uništena je trećina elektroenergetskog kapaciteta zemlje, bombardovane su dve rafinerije u Pančevu i Novom Sadu, a snage NATO su upotrebile i takozvane grafitne bombe za onesposobljavanje elektroenergetskog sistema.

Prema podacima UNHCR-a, Kosovo i Metohiju je, nakon dolaska NATO trupa, napustilo oko 230.000 Srba, koji više, zbog ugrožene beubjednosti, nijesu u prilici da se vrate na vjekovna ognjišta.

U mnogobrojnim incidentima u istom periodu ubijeno je oko 500 ljudi, ranjeno više desetina i oteto 200.