MIP Rusije: SAD i njihovi saveznici ne mogu i nemaju osnova da pretenduju na zvanje “svetionika” demokratije

Nakon najave administracije SAD da održi tzv. samit za demokratiju, saopštenjem za javnost obratilo se Ministarstvo spoljnih poslova Rusije.

Njihovo saopštenje prenosimo u cjelosti:

U vezi sa inicijativom administracije SAD da od 9-10 decembra ove godine održi tzv. samit za demokratiju, smatramo za neophodno da saopštimo sljedeće: Organizatori i entuzijasti ovog neobičnog poduhvata pretenduju na liderstvo u demonstraciji demokratije i ljudskih prava u svjetskim razmjerama. Ipak, “službeni list” i reputacija Sjedinjenih Američkih Država, Velike Britanije, zemalja članica Evropske Unije u dijelu zaštite demokratskih prava i sloboda kod sebe, u svojim državama, a takođe i na međunarodnoj areni, blago govoreći, daleko su od idealnog. Činjenice govore u prilog tome, da SAD i njihovi saveznici ne mogu i nemaju osnova da pretenduju na zvanje “svetionika” demokratije, jer i sami imaju hronične probleme u oblasti slobode govora, izbornog sistema, korupcije i prava čovjeka. Uređivačkom politikom najvećih zapadnih Sredstava masovnih informacija de-facto upravljaju partijske i korporativne elite.

Za suzbijanje drugačijeg mišljenja u informacionoj sferi aktiviraju se odloženi mehanizmi cenzure, samocenzure i udaljavanja neželjenih blogova i publikacija sa digitalnih platformi. Ovo je grubo kršenje prava slobodnog izražavanja mišljenja, koje propagira Zapad. Socijalne mreže, koje kontrolišu američke kompanije široko se iskorištavaju za dezinformaciju, propagandu i manipulaciju javnim mišljenjem. Masovno elektronsko praćenje od strane specijalnih službi i IT-kompanija, koje sa njima sarađuju, postalo je svakodnevna realnost života građana zapadnih država.

Prije otprilike godinu dana u periodu izborne kampanje u SAD, čitav svijet je vidio kako je počeo da se raspada zastarjeli elektorni sistem ove zemlje. Postojeći mehanizam evidentiranja glasova ispoljio je mnoštvo slabih karika. Milioni Amerikanaca sumnjaju da su predsjednički izbori 2020.godine bili pošteni i transparentni. I to je shvatljivo jer je njihovo održavanje i rezultate pratila takva sumnjiva praksa, kao što je vještačko “parcelisanje” izbornih okruga, višenedjeljno glasanje putem pošte, nedozvoljavanje posmatrača, posebno međunarodnih, na glasačkim rejonima. Ozbiljna pitanja izazivaju dugotrajne represije američkih vlasti protiv učesnika protestne akcije u Kapitolu, 6. januara ove godine, koje u administraciji SAD i sa njom povezana Sredstva masovnih informacija nazivaju “unutrašnjim teroristima”. Desetine ljudi, koji sumnjaju u rezultate predsjedničkih izbora, dobili su zatvorske kazne, nesrazmjerne sa njihovom opozicionom aktivnošću.

Pokušavajući da sebi dodijele ulogu “globalnog demokratskog lidera”, Sjedinjene Američke Države već više godina su lider u svijetu po broju zatvorenika u zatvorima (više od dva miliona). Uslovi izdržavanja u mnogim kazneno-popravnim ustanovama znače ponižavanje ljudskog dostojanstva. Vašington nastavlja da ćuti o slučajevima primjene torture u specijalnom zatvoru Guantanamo. Specijalnim službama SAD pripada autorstvo prakse bez presedana u savremenom svijetu – kreiranje tajnih tamnica na teritorijama saveznih država. Lobizam je faktički ozakonjen oblik korupcije u Sjedinjenim Američkim Državama. Predstavnike organa zakonodavne vlasti faktički kontroliše krupni biznis. Kako unutar zemlje, tako i van njenih granica oni u prvom redu, po pravilu štite interese svojih “sponzora” – privatnih korporacija, a ne naroda i birača. Odjekujuća demokratizatorska retorika iz Vašingtona na tom fonu, ne samo da je apsolutno udaljena od realnosti, već je i u visokom stepenu licemjerna.

Prije nego se prihvate ”izvoza demokratije”, pozivamo sjevernoameričke partnere da prethodno regulišu neriješene probleme u svojoj kući, da pokušaju da prevaziđu produbljujući raskol u društvu po pitanjima etike, vrijednosti, viđenja sopstvene prošlosti i budućnosti. Ovdje očigledno nema dovoljno skromnih priznanja da je američka demokratija nesavršena. Ni Velika Britanija nema pravo da sebe pozicionira u kvalitet progresivne demokratije. U zemlji se komforno osjećaju organizacije, koje zastupaju i propagiraju neonacističku ideologiju, zapaža se porast manifestacije rasizma, diskriminacija etnokulturnih manjina u mnogim sferama društvenog života. Iskrsavaju činjenice nezakonitog prikupljanja ličnih podataka svojih građana od strane britanskih specijalnih službi, policijsko nasilje postaje svakodnevica, uključujući i ponašanje prema mirnim demonstrantima.

Stvari ne stoje ništa bolje ni na prostorima Evropske Unije. Brisel dosljedno ignoriše zakonska prava i interese ruskih građana i stanovnika koji govore ruskim jezikom u Pribaltičkim zemljama, u Ukrajini i u Moldaviji. Zatvara oči pred izmišljotinama “mladoevropejaca” u sferi političke istorije, kada se bivši saradnici nacista, koji su izvršili ratne zločine, proglašavaju za nacionalne heroje. Svakodnevno pravilo za mnoge države Evropske Unije postaje administrativno gušenje drugačijeg mišljenja, agresivno rasprostranjivanje ultraliberalnih vrijednosti i prakse, koji urušavaju hrišćanske temelje evropske civilizacije.

Sjedinjene Američke Države i uzak krug njihovih saveznika, koji pretenduju na ideološku i moralnu pravilnost, poljuljali su povjerenje prema sebi agresivnim aktivnostima na svjetskoj areni, pod maskom “unapređivanja demokratije”. Intervencije silom i pokušaji “smjene režima” – bilo ih je više od desetak za posljednjih 30(trideset) godina, provocirajuće aktivnosti u vojno-političkoj sferi, često grubo krše međunarodno pravo, generišu haos i rasulo. Najnovija istorija pokazuje, da su vojne avanture za uspostavljanje prinudne “demokratizacije” dovele do ratova krvoprolića da su završene nacionalnim tragedijama za zemlje, koje su postale žrtve politike. To je bivša Jugoslavija, Avganistan, Irak, Libija, Sirija i niz drugih država. Za započinjanje ratova u opticaj su odašiljani različiti izgovori, kao što su – borba protiv terorizma, širenje OMU(oružja za masovno uništavanje), “zaštita civilnog stanovništva”.

Svima je u pamćenju kako je 2003.godine u Iraku, nakon vojne intervencije “koaliciji zainteresovanih” predsjednik Džordž Buš-mlađi, sa palube nosača aviona “Abraham Linkoln” objavio “pobjedu demokratije” u toj zemlji. Šta se dalje odigralo, dobro je poznato: precizne statistike poginulih do sada nema, prema nekim procjenama život je prijevremeno izgubilo stotine hiljada Iračana. Ne računajući kolosalne gubitke, mjerene u trilionima, potpunim neuspjehom je završena američka misija u Avganistanu. Tužni rezultat “rata protiv terorizma”, koji se otezao više od dvadeset godina, bilo je grozničavo povlačenje Amerikanaca i drugih učesnika koalicije, koju su oni predvodili, iz Kabula u avgustu ove godine.. Sve do sada Libija ne može da se oporavi poslije opercije NATO u cilju “zaštite civilnog stanovništva”. Uza sve posebnosti socijalno-političkog uređenja bivše Džamahirije, održavana je stabilnost i stanovništvo je živjelo u pristojnim životnim uslovima. Ova slabo proračunata akcija sile je, pored ostalih pogubnih posljedica, dovela do nekontrolisanog širenja naoružanja i terorista u čitavom Saharo-Saheljskom regionu.

Moguće je još navesti primjera, koji pokazuju dvoličnost inspiratora “samita za demokratiju”. A da li ima potrebe? Rusija, koju naši zapadni kolege u posljednje vrijeme okrivljuju skoro za sve smrtne grijehove, svoj spoljno-politički pravac gradi na drugačiji način. Mi nikome ne namećemo sopstveni model razvoja. Uvažavamo kulturno-religioznu originalnost i posebnosti političkog sistema svake države, pravo da svaka nacija samostalno odsređuje svoj put. Nemamo namjeru da nikom namećemo sopstvenu viziju života. Na međunarodnoj areni naša pravila su Statut Organizacije Ujedinjenih Nacija.

Rusija teži da u globalnoj politici ima uravnoteženu, stabilizujuću ulogu. Zalažemo se za suverenu jednakost država, nemiješanje u njihove unutrašnje poslove, neprimjenjivanje sile ili prijetnje silom, te za mirno rješavanje sporova. Borimo se za međunarodne odnose, koji se zasnivaju na mirnoj koegzistencij, saradnji i solidarnosti, opštoj jednakoj bezbjednosti i pravednoj raspodjeli globalnih dobara. Rusija je svjetska država koja u osnovi posjeduje i evroazijske i evropske korijene i čija trajektorija razvoja nije isključivo u korelaciji sa transatlantskim političkim, ekonomskim i kulturnim šablonima. Ne slažemo se sa agresivnim uvođenjem takozvane “nove etike”, koja urušava moralne norme koje su utvrđene tradicionalnim religijama, koje čovječanstvo poštuje tokom vijekova.

Sprovodeći izbalansiranu spoljnopolitičku politiku, bez konfrontacija, težimo stvaranju mogućnosti za neometan razvoj svih učesnika međunarodne zajednice. Ne kopiramo primjere zemalja Zapada i ne uplićemo se u njihov unutrašnji red: ukoliko ljudi koji tamo žive, ili dio njih, je saglasan da slijedi kurs urušavanja tradicionalnih duhovno-moralnih vrijednosti, to kod nas izaziva sažalijevanje, ali ne više od toga. Zalažemo se za dijalog u oblastima kulture religije i civilizacije, kao važan instrument za formiranje ujedinjujućeg dnevnog reda, za proširivanje prostora povjerenja u međusobnim odnosima država i društava. Radi rješavanja suštinskih savremenih problema pozivamo sve inostrane partnere da se ne bave “demokratizatorstvom”, da ne povlače nove linije podjela, već da se vrate poštovanju normi međunarodnog prava i da u praksi priznaju princip suverene jednakosti država, koji je utvrđen u Statutu Organizacije Ujedinjenih Nacija. On oličava u sebi osnovu demokratske izgradnje svijeta, koju SAD i njeni saveznici ne prihvataju. Sada, kada se čovječanstvo bori protiv pandemije KOVID-19 i protiv posljedica izazvanih njome, kao nikad je potrebna saradnja svih država, uz bezuslovno poštovanje principa fiksiranih u Statutu Organizavije Ujedinjenih Nacija.

Pažljivo ćemo pratiti tok “samita za demokratiju”.

Pročitajte JOŠ:

Burna večera u Stokholmu, šef diplomatije Rusije odgovorio Amerikancu