Milo, Duško i Velja – rožajski laureati: Spasili izbjeglice 1999. pod najezdom srbijanskih hordi, Opština Rožaje da im oda priznanje!

Dijaspora iz Rožaja uputiće inicijativu Opštini Rožaje da doskorašnjem uzurpatoru institucije Predsjednika Crne Gore i šefu organizovane kriminalne bande, Milu  Đukanoviću, zbog politike koju je vodio 1999. godine tokom rata na Kosovu bude dodijeljeno najveće gradsko priznanje – „30. septembar“.

Za istu nagradu predložiće i tadašnjeg šefa Službe državne bezbjednosti Duška Markovića i komandanta Specijalne antiterorističke jedinice Veselina Veljovića. 

Ovo je najavljeno iz udruženja koje predstavlja dijasporu koja vodi porijeklo iz grada pod Hajlom.

„Đukanović, Marković i Veljović i njihovi saradnici zavrjeđuju ovo priznanje za sve što su učinili tokom rata na Kosovu 1999. godine kada su, bez bilo kakve rezerve, spasili desetine hiljada izbjeglica sa Kosova od srbijanskih hordi i paravojnih jedinica. Tokom rata na Kosovu, pod naletom srbijanskih trupa, u Crnu Goru je, preko teritorije Rožaja, prebjeglo oko 150.000 nevoljnika. Da bi zaštitila kosovske izbjeglice, tadašnja vlada, na čelu sa Đukanovićem, u saradnji sa Markovićem i Veljovićem, kao čelnicima sektora bezbjednosti, uspjela je da sačuva mir i stabilnost u državi, koristeći se strateškim odlukama ravnim onima sa Neretve i Sutjeske pod vođstvom maršala Tita. Tadašnja vlada Crne Gore spasila je Rožaje, njeno stanovništvo i kosovske izbjeglice sudbine Srebrenice“, poručili su u saopštenju iz rožajske dijaspore.

Naravno, ovo varvarsko „priopćenje“ u režiji „dukljanskog cvijeća“, ispunjenog nekontrolisanom mržnjom i, sada već tradicionalnom, manipulacijom istorijskim događajima, ne predstavlja nikakvo iznenađenje. 

To je nešto na što smo se, prosto, navikli. Još od onih franetičnih govorancija iz građevinske ekspresije montenegrinskog klasicističkog duha – Bemaks arene.

Međutim, nije sporno što se time bave. Razumijemo da njihova mržnja prema svemu srpskom je neartikulisana – da je jača od njih. Problematično je što to rade, a da pritom ne postave pitanje da li je isti taj „laureat“ Veljović „vukao za uši“ muslimane u Bukovici, kakvo je učešće Mila Đukanovića u ratu na prostoru BiH tokom 1990-ih i da li je baš Duško Marković oličenje crnogorskog tradicionalnog viteštva?

Nadalje, kako se nagrada „30. septembar“ dodjeljuje za najviše zasluge i postignute rezultate „u teorijskom i praktičnom radu i djelovanju u svim oblastima ljudskog postojanja“, interesuje nas koja je to sfera „ljudskog postojanja“, gdje je pomenuta trojka ispoljila tražene najviše zasluge?

Da li je to možda zbog toga što su od dijaspore Crne Gore napravili pogonsko gorivo za sagorijevanje demokratije u Crnoj Gori?

Da li je možda zbog toga što smo svjedočili trodecenijskom ekonomskom uzletu i kulturnom preporodu Crne Gore?

Da li kroz njih trojicu slavimo demokratiju, ljudska prava i slobodu?

U krajnjem, da li su zadovoljni što je Rožaje, umjesto da bude bogata opština na sjeveru Crne Gore, postala tampon zona za šverc, ilegalnu sječu šuma i predizbornu distribuciju socijalnih davanja?

Kakvi „laureati“, takvi i predlagači.