Krštenja u svetim Prebilovcima

Na praznik Svetog apostola Luke i Svetog Petra cetinjskog (31. oktobra), poslije Svete Liturgije u hramu Hristovog Vaskrsenja, uz prisustvo brojne rodbine, prijatelja i poznanika krštena je Magdalena – Manda, kćerka Senke Domvić Bulut i Nikole Vukovića. Kumovao je Lazar Bojanić.

Senka i Nikola, roditelji Magdalene – Mande Vuković rado su se odazvali na našu molbu da nam ispričaju, kako su i zbog čega odabrali Prebilovce da se, baš ovdje, krsti njihova miljenica?

– Prebilovci igraju veliku ulogu u Nikolinom i mom životu. Ispostavilo se da smo se Nikola i ja do 2009. godine, kad smo se “zvanično” upoznali prilikom zajedničkog puta na pomen prebilovačkim žrtvama u avgustu, već puno puta u životu sreli. Zapravo, u našim detinjstvima i ranoj mladosti, Nikolina i moja porodica često je bila gost kod pokojnog Mirka Buluta (strica mog oca Mladena) i njegove žene Mare rođene Mandrapa (tetke Nikoline majke Nade).  Pretpostavljam da su nam tada zbog razlike u godinama interesovanja bila različita. On je gledao kako da se domogne kola da bi izašao u grad, a ja kako da namolim nekog od odraslih da mi pomogne da jašem magarca.

Danas smo česti gosti u kući pokojnog Moma Dragićevića i njegove žene Ane (Nikoline i moje “zajedničke” tetke), kao i Mominog brata Aca i žene mu Seke.

Na taj način održavamo vezu sa našim korenima i da deci približimo istoriju i narative koji prate Prebilovce.

Mandin kum Lazar bio je sa njom od početka njenog postojanja. Njegov optimizam i sposobnost da se uhvati u koštac sa svim nedaćama je crta koju Nikola i ja, u ovom životnom trenutku, veoma cenimo i koju bi želeli da prenese na  svoje kumče. Neizgubiti veru i nadu u bolje sutra je danas osobina koja nam je svima preko potrebna. Takođe, naš je kum neko ko je mogao da razume i pozdravi nastavak života posle tako teške sudbine koja je zadesila Prebilovce.

Zbog rečenog bilo nam je zaista bitno da naše najmlađe dete bude kršteno u hramu Hristovog Vaskrsenja u Prebilovcima. I to ne samo zbog dece i nas kao roditelja, nego smo želeli da baš u Prebilovcima okupimo rodbinu i prijatelje. Da slavimo život dok pamtimo prošlost. Jer jedno je pričati o Prebilovcima, a drugo je doći tu i doživeti ih.

U vreme kad je ceo svet stao zbog pandemije, shvatljivo je da ovaj poduhvat, da se okupimo sa različitih strana, nije bio nimalo lak.

Ipak, moja tvrdoglava želja, Nikolina ludost (kako je par puta rekao) da je isprati, i ogromna podrška naših najbližih, učinili su da svi doživimo jedan svečani događaj koji ćemo zauvek pamtiti, kaže Mandina mama, Senka Domović Bulut. Mandin tata Nikola dodaje: Na ovo što Senka kaže dodao bih duhovnu komponentu naše želje da Mandu krstimo u Prebilovcima. Htjeli smo da, poklonivši se sjenima mučeničkom smrću umrlih predaka, njima dovedemo jedno novo malo biće, koje i po majci i po ocu vuče direktnu krvnu vezu sa većinom od njih. Doživjeli smo slavljenje radosnog i svetog čina krštenja na tako potresnom mjestu kao vaskrs života ljudskog nad tamom i kao neiscrpan izvor snage i hrabrosti za ponovno ustajanje i nakon najtežih udaraca koji se dese u ljudskom životu.

Magdalenu je krstio i miripomazao jerej Marko Gojačić. Povodom sve češćih krštenja u svetim Prebilovcima, sveštenik Gojačić za naš portal je izjavio.

– U proteklih šest godina, od početka gradnje hrama Hristovog Vaskrsenja u Prebilovcima pa sve do ove godine, u ovoj mučeničko vaskrsloj svetinji, krstilo se i miropomazalo 49 novoucrkovljenih pravoslavnih hrišćana. Baš u ovom hramu, gde život i stradanje dobijaju potpuni smisao, gde mučenici zajedno sa Vaskrslim Hristom dižu hram i gde zajedno sa Njim učestvuju u Velikom Vhodu prinoseći Bogu Darove, baš tu, svoj novi život u Hristu započeli su svi ovi ljudi koje se krstiše i miropomazaše i koji u vhodu oko mučeničkih kostiju život svoj Hristu prikloniše. Važno je krstiti se u Prebilovcima, jer nema lepšeg i svetlijeg mesta i hrama da novu svetlu odeću Hristovu obučemo, od ovog hrama gde svetlost obasjava kosti mučenika, onih mučenika oko kojih se sabiramo i životu se radujemo, kaže jerej Marko Gojačić

Prvo kršteno dijete u prebilovačkom hramu bila je devetogodišnja Eva Bulut koja je u Prebilovce sa svojim roditeljima majkom Mirom i tatom Miljanom, te 2014. godine, stigla iz Amerike. Ovaj istorijski događaj uveličan je, nakon Svete liturgije, unošenjem ikone Svetih prebilovačkih i donjehercegovačkih novomučenika koju je uradila mati Tekla, igumanija manastira Dobrićevo. Godinu dana kasnije, drugo kršteno dijete u Prebilovcima bila je šestomjesečna Sara čiji su se roditelji Nikola i Slavica Dragićeević pridriužli sa četveročlanom porodicom povratnicima u ovo selo.

Mladi roditelji koji direktno ili preko svojih roditelja vuku korjene iz Prebilovaca često se opredjeljuju da krste svoju djecu u ovom hramu. I nisu usamljeni. Ovdje u jednom od najljepših hramova u pravoslavlju krštavaju se  djeca iz Metkovića, Beograda, Nevesinja, Foče i desetine drugih mjesta, potvrđujući i na taj način  da vaskrsva život u Prebilovcima.

Više od 30 gostiju koji su došli da uveličaju svečanost krštenja jednogodišnje Mande i njenih roditelja Senke i Nikole, osim baka Zlate i Nade, deda Mladena i Jove te ujaka Dušana bili su smješteni u hotelima u Čapljini, Karaotku i Mostaru. Najnovije okupljanje u Prebilovcima, a posebno dolasci poklonika koji posjećuju hram, iznova je otvorilo pitanje: Mogu li se stvoriti uslova da posjetioci- poklonici koji u hiljadama na godišnjem nivou dolaze kolektivno ili pojedinačno da posjete hram, za vrijeme boravka ovdje, ukoliko izraze želju, budu smješteni kod mještana? Ti uslovi, praktično, postoje. Nedostaje samo malo dobre volje u Mjesnoj zajednici i među mještanima da se formira udruženje koje bi radilo na stvaranju uslova za organizovan doček gostiju a time stvaranju uslova za razvoj vjerskog i seoskog turizma. Stvaranjem mogućnosti za smještaj i prenoćište u Prebilovcima, nema sumnje, povećalo bi interesevanje za posjete zavičaju kod nekadašnjih stanovnika sela i njihovih potomaka.

Izvor: prebilovci.net

Prošitajte JOŠ:

Šta je život, no jedna iskra u tami?