Đorđu Mihajloviću, čuvaru srpskog groblja Zejtinlik orden srpske zastave drugog stepena

Predsjednik Republike Srbije, Tomislav Nikolić  povodom 15. februara, Dana državnosti potpisao je ukaze o odlikovanju ljudi i institucija. Među raznim instucijama i ličnostima, našao se i Đorđe Mihajlović, čuvar Srpskog groblja Zejtinlik u Grčkoj.

On je odlikovan ordenom srpske zastave drugog stepena, za naročite zasluge u očuvanju kulturnog i istorijskog nasleđa Srbije, kao i razvijanju i učvršćivanju saradnje i prijateljskih odnosa između Republike Srbije i Republike Grčke.

Orden srpske zastave je odlikovanje Republike Srbije ustanovljeno 26. oktobra 2009. godine „Zakonom o odlikovanjima Republike Srbije“.  Autor idejnog rešenja Ordena srpske zastave je akademski vajar Mitar Petković, rukovodilac umjetničkog studija u Zavodu za izradu novčanica i kovanog novca – Topčider.

Životnu priču Đorđa Mihajlovića znaju svi.  Njegova istorija pripada čuvarima groblja, i to je postala njegova tradicija, koju najvjerovatnije niko neće nastaviti jer mu Bog nije dao muškog naslednika.

Prvi čuvar groblja bio je Savo Mihailović koji je bio na čelu grupe koja je bila zadužena za eshumaciju srpskih vojnika i njihovo premještanje na područje budućeg vojničkog groblja,

 Savo, Srbin iz Grblja, sakupio je svoje mrtve drugove i saborce, a potom ih je čuvao do svoje smrti 1928. godine živjeći u kućici sagrađenoj za njega i njegovu porodicu u sklopu groblja. Nakon smrti  pridružio svojim saborcima, sahranjen je na Zejtinliku.

Njega je nasledio njegov sin Đuro koji je tokom Drugog svjetskog rata sačuvao groblje i njegove relikvije od nacističke pljačke. Đuro je umro 1961. godine i takođe je sahranjen uz oca na Zejtinliku.

Danas je čuvar, domaćin i vodič srpskog vojničkog groblja  Đorđe Mihailović, Đurin sin i Savin unuk, koji živi u čuvarskoj kućici sa ženom i ćerkom. O Đorđu Mihailoviću je 2013. godine snimljen dokumentarni film „Poslednji čuvar“.

Đorđe više od pola vijeka dočekuje i ispraća potomke srpskih ratnika stradalih na Solunskom frontu u Prvom svjetskom ratu. Pokazuje im gdje su pohranjene kosti njihovih predaka i čuva humke svih osam hiljada srpskih stradalnika.

Starac u srpskoj vojnoj uniformi sa šajkačom na glavi, već pedeset godina čuva groblje srpskih ratnika u Solunu i svakodnevno podsjeća posjetioce na zaboravljena svjedočanstva o herojstvu i žrtvi spajajući ideološki podijeljene Srbe.

Postoji priča koju on ispriča svakom pokloniku i posvećuje se u potpunosti bilo jednom čovjeku ili grupi od 50 ljudi. Posjetioci stalno traže da se slikaju s njim, pa ako se desi da nekog odbije, za nekoliko trenutaka potrči za njim jer se pokajao što će taj neko otići nezadovoljan. Uvek recituje stihove Vojislava Ilića mlađeg, i govori o kralju i otadžbini, čak i kad je to bilo vrlo nepopularno .