Da li je istina da su Rusi jednom zakasnili na Olimpijadu brojeći dane po drugom kalendaru?
1 min read
IV Olimpijske igre u Londonu, 1908, foto: Getty Images
Počeci Olimpijskih igara
Prije više od jednog vijeka, 1908. godine, domaćin Olimpijskih igara bio je London. Baron Pjer de Kuberten je osnovao Međunarodni olimpijski komitet samo 14 godina ranije, 1894. Četvrte Olimpijske igre u Londonu su trajale šest mjeseci, od 27. aprila do 31. oktobra, i obuhvatale i ljetnje i zimske sportove.
Britanije je možda i organizovala sportska takmičenja na visokom nivou, ali nije uspjela da pruži sveobuhvatan i konačan izvještaj tih igara. Na primjer, još uvijek se diskutuje da li je Turska uopšte bila zastupljena na igrama.
„Evidencija 1908. godine nije bila baš najbolja. Turska, odnosno Otomanska imperija je možda i učestvovala, ali u to ne možemo biti sigurni. Prema nekim izvorima, čovjek po prezimenu Mulus je možda predstavljao tu zemlju, ali u zvaničnim izveštajima se ne spominje ni njegovo ime, ni ime nekog drugog Turčina“, piše časopis „Sports Illustrated“.
Što se tiče ruskih sportista, neki su se proslavili upravo na Olimpijadi u Londonu 1908. Na primjer, klizač Nikolaj Panjin-Kolomenkin, prvi Rus osvajač olimpijske zlatne medalje, i još dvojica ruskih rvača koji su osvojili srebro. Ali tu i tamo u današnjim medijima često nailazimo na jednu zanimljivost: Rusi su navodno zakasnili na Olimpijadu!
Pitanje kalendaraRadi se o tome da je do 1918. Rusija brojala dane po starom Julijanskom kalendaru, koji je kasnio dvije nedelje za Grigorijanskim, po kom su vrijeme računali u Evropi i Sjevernoj Americi. Zato su i ruski sportisti tobože zakasnili dvije nedelje na OI u Londonu.
„Ruski sportisti su zaboravili da je Velika Britanija prešla na Gregorijanski kalendar prije jedno 200 godina… Kad je ruska delegacija htjela da se prijavi, ispostavilo se da je Olimpijada već u toku, a takmičenja u nekim sportovima su već završena“, piše ruski novinski sajt „Lenta.ru“.
Velika zbrka
Ipak o kašnjenju pišu samo savremeni izvori, dok zvanična evidencija to ne može da potvrdi. Na primjer, prema zvaničnom Izveštaju Olimpijskih igara 1908, ruski sportisti nisu učestvovali u streljačkim takmičenjima 11. jula. To je poznato, ali veliko je pitanje da li su Rusi uopšte namjeravali da u tome učestvuju.
Iskreno, teško je povjerovati da nijedan član ruske delegacije nije mogao da se sjeti Gregorijanskog kalendara, jer Rusija je živjela u takvim uslovima već dva vijeka. I treba dodati da u to vrijeme Rusija nije imala nikakvu zvaničnu delegaciju, ni svoj Olimpijski komitet.
Nikolaj Panjin-Kolomenkin, čovjek koji je osvojio zlato 1908. je ovako pisao u svojim memoarima: „Skoro svaka strana zemlja je imala svoj nacionalni Olimpijski komitet koji je bio u stalnoj vezi i saradnji sa različitim sportskim organizacijama svojih zemalja. Ali u Rusiji… mi smo imali samo sportiste koji su na svoj račun otišli na Olimpijadu 1908. ili su ih tamo poslali njihovi klubovi.“
Zato i ne treba da nas čudi činjenica da je Rusija na toj Olimpijadi imala samo šestoricu predstavnika! Neki ruski sportisti su možda i pogriješili datume i zakasnili. Ali greška je reći da je na Olimpijadu zakasnila cijela reprezentacija, jer reprezentacije te godine nije bilo. Ruski Olimpijski komitet je osnovan tri godine kasnije – 1911.
Prvi ruski olimpijski šampion
Kolomenkin je inače bio originalna ličnost, rođeni atleta (pored klizanja bio je i šampion u streljaštvu). Da se rodio pola vijeka kasnije bio bi svjetska sportska zvijezda. Međutim, na prelazu iz 19. u 20. vijek u Ruskoj imperiji sportisti nisu bili na cijeni. Kolomenkin je kao državni službenik morao da krije svoj hobi pod pseudonimom Panjin. Nastupao je bez ičije podrške i postao prvi Rus osvajač olimpijskog zlata.
„Panjin je verovatno najbolji klizač koga je Rusija ikada imala“, piše u jednom zvaničnom izveštaju. Osvojio je zlato u disciplini koja je bila toliko teška da je kasnije skinuta sa Olimpijskog programa: zadatak je bio nacrtati klizaljkama na ledu veoma komplikovane geometrijske figure. Panjin-Kolomenkin je to radio idealno.
Ali u Rusiji ga nisu dočekali kao nacionalnog heroja. Naprotiv, nadležni su izgrdili Panjina-Kolomenkina i naterali ga da odustane od profesionalnog klizanja. Kasnije je postao poznati trener SSSR i napisao nekoliko knjiga o sportu.
