Crna Gora: Demokratijom, pravnom državom i istinom protiv montenegrinsko-dukljanskog bezumlja!

Piše: Miljan Stanišić

Za Crnu Goru su mnogi rekli da je po mnogo čemu zemlja čuda (što se može tumačiti OVAKO I ONAKO). I zaista, u Crnoj Gori se i nakon 70-godišnjeg bratoubilačkog i građanskog rata (1941-1945…), papagajski ponavljaju po ideološkoj matrici naklapanja o patriotama i izdajnicima, kao iz onog posleratnog vremena komunističke euforije i kidisanja na ljudske duše. I dalje ne manjom žestinom, i u 21. vijeku, te Titove neojunoše odapinju otrovne strijele na sve one koji iznose vrednosne sudove o totalitarnoj, bratoubilačkoj, komunističko-satanističkoj ideologiji, koja je samo u Crnoj Gori iza sebe ostavila na hiljade žrtava, bolje rečeno par desetina hiljada, kao i materijalnu i moralnu pustoš. Orkestrirana kampanja čuvara lika i djela zloglasnog komunističkog diktatora J. B. Tita je nastavljena i povodom skorašnje izjave narodnog poslanika dr Vladimira Dobričanina koji je i JVuO okarakterisao, s pravom, antifašističkim pokretom. To je i na Zapadu bilo jasno još prije skoro osam decenija, pa do današnjih dana, a samo nije ovim titoistima iz Jajca, kojima je ova ideologija značila prečac do ostvarenja zemaljskog raja, a pod devizom „Crna Goro volim te do poslednjeg eura“, a njihova ideologija je, dakle, uglavnom monetarne prirode.

I umjesto da se ovi neotitoisti i neostaljinisti pokaju za nepočinstva koja su njihovi ideološki „oci“ počinili (od kojih je bilo i i onih idealista, koji su kasnije uvidjeli svoje zablude), ovi njihovi DPS mutanti i njihovi sateliti (SD, SDP, LP, BS i sl.) bili su zacrtali da Crnu Goru očiste od njene istorijske vertikale  i pretvore je u svoj montenegrinski feud, hedonistički raj za sebe i svoje poslušnike, oglodavši je „do koske“. Ali zaboravili su na onu Njegoševu da je „tvrd orah voćka čudnovata“, slomivši svoje zube 30. avusta prošle godine, jer ovaj narod ima svoje korjene i nema te sile koja ih može sasjeći, a taj temelj je Mitropolija Crnogorsko-primorska i SPC, kao ugaonik postojanja Crne Gore. Zato sva ova dukljansko-montenegrinaka naklapanja možemo shvatiti kao poslednju simfoniju poraženog 70-godišnjeg totalitarnog režima, koji je Crnu Goru  doveo (naročito posledih više od 20 godina) na rub nestanka.

Zato nova vlast treba konačno da napravi otklon od navedene totalitarne, antisrpske, antiistorijske i anticivilizacijske dosadašnje politike. Prvi korak ka ozdravljenju od komunističkog jednoumlja i dukljansko-montenegrinskog ludila i bezumlja je, kao što sam nakon avgustovskih izbora i naveo, otvaranje dosijea, tajnih arhiva i dokumenata, kao i lustracija, što predstavlja conditio sine qvan non u procesu demokratizacije i ozdravljenja društva od porazne poltronsko-podaničke, žbirovske ideologizirane (bez)svijesti, što je Crnu Goru sputavalo svih ovih decenija. Tim putem, jedino ispravnim, su išle skoro sve zemlje tzv. soc-realističkog tabora, i ona su daleko odmakle u procesu demokratizacije. Na ovo ukazuju i Rezolucije Parlamentarne skupštine Savjeta Evrope, usvojene 1996 i 2006. godine, o osudi zločina totalitarnih komunističkih režima, što je preporuka i obaveza država koje su time obuhvaćene.

Pošto se o tome u Crnoj Gori nimalo, ili vrlo malo, govori, navešću samo neke izvode iz tih  Rezolucija: „Totalitarni komunistički režimi koji su vladali centralnom i istočnom Evropom, a koji su još uvijek na vlasti u nekoliko zemalja u svijetu bili su, bez izuzetka, obilježeni teškim kršenjima ljudskih prava, a uključivala su: pojedinačna i masovna ubistva i egzekucije, umiranje u koncentracionim logorima, izgladnjivanje, deportaciju, mučenje, robovski rad i druge oblike masovnog fizičkog terora, proganjanje na etničkoj i vjerskoj osnovi, narušavanje slobode savjesti, misli i izražavanja, slobode štampe, kao i nedostatak političkog pluralizma…Zločini su opravdavani u ime teorije klasne borbe i načela diktature proletarijata. Tumačenje oba načela legitimizovalo je uklanjanje ljudi  koji su smatrani štetnim po izgradnju novog društva i, kao takvi, neprijateljima totalitarnih komunističkih režima…Pad totalitarnih komunističkih režima u centralnoj i istočnoj Evropi nije u svim slučajevima pratila međunarodna istraga zločina, koje su oni izvršili. Štaviše, izvršioci ovih zločina nijesu bili izvedeni na suđenje od strane međunarodne zajednice, kao što je bio slučaj sa užasnim zločinima koje je izvršio nacionalni socijalizam (nacizam). Shodno tome, u javnosti je veoma slaba svijest o zločinima koje su izvršili totalitarni komunistički režimi. Komunističke partije su legalne i aktivne u nekim zemljama, čak se u nekim slučajevima nijesu ni distancirale od zločina koje su u prošlosti izvršili totalitarni komunistički režimi…Skupština je uvjerena da je svijest o istoriji jedan od preduslova da se izbjegnu slični zločini u budućnosti. Pored toga, moralna ocjena i osuda izvršenih zločina igraju važnu ulogu u obrazovanju mladih generacija…Štaviše, Skupština vjeruje da žrtve zločina izvršenih od strane totalitarnih komunističkih režima koje su još uvijek žive, ili njihove porodice, zaslužuju saosjećanje, razumijevanje i priznanje sopstvenih patnji…Totalitarni komunistički režimi još su aktivni u nekim zemljama u svijetu i zločini se i dalje čine…Skupština oštro osuđuje sva takva kršenja ljudskih prava…Skupština poziva sve komunističke i postkomunističke partije iz svojih država članica koje do sada to nijesu učinile, da preispitaju istoriju komunizma i svoju sopstvenu prošlost, jasno se distanciraju od zločina izvršenih od strane totalitarnih komunističkih režima i nedvosmisleno ih osude…Skupština vjeruje da će ovakva jasna pozicija međunarodne zajednice utrti put daljem pomirenju. Štaviše, za nadati se da će ona ohrabriti istoričare širom svijeta da nastave istraživanja usmjerena na utvrđivanje i objektivnu potvrdu onoga što se desilo“.

Neototalitarni DPS vlastodršci i njihovi sataliti su upravi išli suprotno od preporuka Parlamentarne skupštine Savjeta Evrope, pa je zasigurno da su oni i zbog toga „pušteni niz vodu“ od ovih značajnih evropskih struktura, kao jedni od poslednjih totalitarnih komunističkih diktatura u Evropi, prepoznati po masovnim kršenjima ljudskih prava, upražnjavajući nasilne metode u obračunima nad političkim protivnicima u privatizovanoj državi, gdje je izvršna, zakonodavna i sudska vlast bila u simbiozi.

Nova vlast je na osnovu navedenih preporuka u obavezi da, kao što su uradile druge države (od eks Jugoslovenskih država u tome je najviše odmakla Slovenija, potom i Srbija) otvore dosijee, tajna dokumenta i arhive, izvrše proces lustracije, i da se time u potpunosti omogući istraživačima da slobodno istražuju i pišu o tragičim dešavanjima tragičnog bratoubilačkog i građanskog rata i o totalitarnom ugnjetačkom režimu koji je iz toga proizišao, a što je do sada sputavalo crnogorsko društvo da krene naprijed u procesu demokratizacije i napretka, bez hipoteka prošlosti, koje koče te procese.

I autor ovoga rada je prije više od tri decenije, još od studentskih dana, krenuo u mukotrpni istraživački poduhvat otkrivanja navedenih tabu tema, koje su smatrane jeresom i o tome pisao u „Srpskoj reči“ i dr., što je dočekano „na nož“, od čuvara lika i djela diktatora J. B. Tita, za što sam platio visoku cijenu gubitka posla iz političkih razloga, kao i mnogi Srbi, i nemogućnosti zaposlenja i sl. Kao plod mog istraživačkog rada u narednih nekoliko mjeseci izaći će iz štampe tri knjige o tragičnim dešavanjima bratoubilačkog i građanskog rata kod nas, jer se samo istinom može doći do pomirenja i otrežnjenja, koliko god ona bila bolna. Ipak, u tom smutnom vremenu bratoubilaštva i tada su se neki ljudi izdigli iznad toga vremena i ostali svijetli primjeri čovjekoljublja i požrtvovanja. Ali je, nažalost, bilo mnogo više primjera bratomržnje i kidisanja na političke protivnike samo zato što se ne uklapaju u komunističku ideologiju, što svjedoče brojne egzekucije bez suda i presude; jame u kojima su bacani „neposlušni“; „pasja groblja“  i dr. stratišta, a i iz suprostavljenog tabora mnogi su se nosili maksimom „zlo činiti od zla se braneći tu zločinstva nema nikakvoga“.

Iz ovog 70-godišnjeg totalitarnog sistema, koje je u različitim varijacijama funkcionisao, treba izvući pouke, na osnovu kojih bi se stvarala svijest da se nikada više u Crnoj Gori ne ponove društveni sistemi, kao što je bio komunistički, totalitarni, u kojima je bila dozvoljena „zbog viših ciljeva“ tortura, prinuda, tiranija. Za to je garant pravna država u kojoj će funkcionisati nezavisne i profesionalne državne institucije, a time i slobodan pojedinac, u skladu sa najvećim demokratskim dostignućima.

(Izvor: Srpska 24)

Pročitajte još:

Ko je bio Osman Rastoder: Zločinac koji je palio srpska sela i zalagao se za Veliku Albaniju