18 godina od mafijaškog i nerasvjetljenog ubistva Duška Jovanovića – Iskreni borac za slobodu, istinu i pravdu

Piše: Milan Gajović

Danas 27. maja 2022.godine, navršilo se osamnaest godina od mafijaškog ubistva Duška Jovanovića, časnog i hrabrog čovjeka i patriote, koji je u svom „Dan“-u i u neposrednim javnim nastupima razotkrivao, prije svega, spregu Đukanovićeve vlasti i italijanskih mafijaških organizacija u duvanskom švercu 90-tih godina 20.vijeka i početkom prve decenije 21.vijeka, odnosno nespornu činjenicu da je crnogorski državni vrh bio u podzemlju, a podzemlje na vrhu.

Do dana današnjeg ubistvo nije rasvijetljeno: nijesu otkriveni ni nalogodavci, ni organizatori, ni neposredni izvršioci ubistva. Pravosnažno je osuđeno samo jedno lice, kao saučesnik (saizvršilac) u ubistvu, u skladu sa članom 23 stav 2 Krivičnog zakonika Crne Gore  (KZ), u kome je propisano da „ako više lica, učestvovanjem u radnji izvršenja sa umišljajem ili iz nehata, zajednički izvrše krivično djelo, ili ostvarujući zajedničku odluku drugom radnjom sa umišljajem bitno doprinesu izvršenju krivičnog djela, svako od njih kazniće se kaznom pripisanom za to djelo“. To lice nije neposredni izvršilac ubistva Duška Jovanovića.

Prema ukazanjima naših Svetih Mati i Svetih Otaca mojoj supruzi Dragici (koja je  spremna i da svjedoči), ubistvo Duška Jovanovića izvršile su plaćene profesionalne ubice, angažovane iz inostranstva, kojima je odmah poslije ubistva omogućeno da nesmetano napuste Crnu Goru. Policija je bila ovlašćena i dužna da samoinicijativno, u skladu sa tada važećim Zakonikom o krivičnom postupku (ZKP) i Zakonom o unutrašnjim poslovima, hitno preduzme kriminalističko-taktičke radnje blokade Podgorice radi pronalaženja i hvatanja učinilaca Duškovog ubistva. Međutim, blokada Podgorice je izvršena tek nekoliko sati poslije ubistva, što je ubicama bilo dovoljno da bezbjedno napuste Crnu Goru.

Logistiku su ubicama pružila domaća bezbjednosno interesantna lica, čije je  kretanje i mobilne (telefonske) komunikacije policija ovlašćena i dužna da stalno prati. Neka od tih lica su privođena neposredno poslije Duškovog ubistva, ali su nezakonito puštena bez savjesne i detaljne provjere njihovog lažnog alibija. Bila je neophodna, prije svega, provjera  njihovih mobilnih  komunikacija u kritičnom vremenu („provjera identičnosti telekomunikacijskih adresa (baznih stanica) koje su u određenom vremenu uspostavile vezu“). Takođe, logistiku ubicama su pružali i pojedini pripadnici – plaćenici  javne i tajne policije. U neposrednoj okolini lica mjesta ubistva, u kritično vrijeme, bile su  isključene nadzorne kamare.

Takođe, policija je, samoinicijativno ili po zahtjevu nadležnog tužioca, bila ovlašćena i dužna da otkrije i obezbijedi tragove krivičnog djela, prije svega  biološke tragove. To podrazumijeva uzimanje  DNK uzoraka sa lica mjesta i sa predmeta koji su poslužili za izvršenje krivičnog djela, te omogućavanje upoređivanja tih uzoraka sa uzorcima bezbjednosno interesantnih lica, u ovlašćenim kriminalističkim institutima u zemlji i  inostranstvu.

Ko su nalogodavci Duškovog ubistva?

Brojne činjenice, koje su, prije svega, Duško i  „Dan“  saopštavali javnosti u dugom vremenskom periodu dokazuju da su duvan (cigarete) preko Jadranskog mora zajednički švercovali Đukanovićeva vlast i italijanske mafijaške organizacije. I protiv Mila Đukanovića, kao tadašnjeg premijera, pokrenuti su krivični postupci pred nadležnim sudovima u Bariju i Napulju, ali su obustavljeni samo zbog njegovog državničkog imuniteta. Na italijanske državne organe i sudove vršeni su i pritisci od strane Đukanovićevih zapadnih (američkih, britanskih i NATO) sponzora da mu se ne sudi, u znak zahvalnosti za njegovu antisrpsku, antipravoslavnu, antirusku, a time i anticrnogorsku politiku.

Kada je trebalo utvrditi  ko stoji iza nekog nezakonitog postupanja, još u  starom Rimu je postavljano pitanje: Cui bono? („U čiju korist?“ ili „Kome u prilog?“). To pitanje se pripisuje poštenom i mudrom rimskom sudiji koji je imao običaj da na početku sudskog  postupka pita u čiju korist se nešto zbilo.

U vezi Duškovog ubistva proizilazi logičan i neporeciv zaključak da su Duškovi javni, hrabri, oštri i argumentovani  kritički stavovi o, prije svega, duvanskom švercu smetali i samom Đukanoviću i da mu je Duškovo uklanjanje koristilo, odnosno išlo u prilog. Ovakav zaključak potkrepljuju i opstrukcije (čak i uklanjanje tragova), kako u pretkrivičnom postupku (postupku izviđaja), tako i u prethodnom (istražnom)  postupku i na glavnim pretresima, od nosilaca policijske, tužilačke i sudske  vlasti, kao i od rukovodstva tadašnjeg Ministarstva unutrašnjih poslova. Takođe, nijesu otkriveni niti procesuirani: podmetač(i) eksploziva ispod Duškovog službenog vozila;  akteri njegovog policijskog kidnapovanja sa plaže; napadači na njega;  otimači važnih dokumenata iz njegove torbe; izazivači više požara u prostorijama „Dan“-a; naredbodavci blokade prodaje „Dan“-a… Članovi Duškove porodice trpe dugogodišnju torturu od Đukanovićevih mafijaša i plaćenika,  koji ih  i dan danas prisluškuju i kontrolišu. Više godina prije ubistva,  Duško je govorio mojoj supruzi da dobija prijetnje da će ga Milo i Aco Đukanović, kao i Duško Marković ubiti, te da mu je direktno prijetio, da će biti ubijen, i Vuk Bošković, tadašnji direktor Uprave policije.

Ostaje da se nadamo da će kadrovske promjene u Upravi policije,  tužilačkoj organizaciji i sudstvu doprinijeti da se, savjesno, stručno i hrabro, otkriju i procesuiraju nalogodavci (pa makar to bio i sam Milo Đukanović), organizatori i neposredni izvršioci Duškovog ubistva. To je prema Dušku i njegovoj porodici  dug države Crne  Gore, za čiji se ideal slobode, istine, demokratije i vladavine prava borio. Treba naglasiti da Milo Đukanović planira da, zastrašivanjem i podmićivanjem, zauvijek onemogući da se sazna puna istina o Duškovom ubistvu.

Naše Svete Mati i Sveti Oci umoljavaju da se Duškovim imenom nazovu trgovi i/ili ulice i/ili  kulturne ustanove.  

Vječna zahvalnost Duškovoj anđeoskoj duši i njegovoj rodbini za spas i moje porodice!